Forum
Aktif konular
Üyeler
Kurallar
Arama
Beyler Bir Bakın Sizce Depresyon Mu Bu Durum Beyler Bir Bakın Sizce Depresyon Mu Bu Durum
-
hocalar merhaba
aşşağı yukarı 1 aydır çalışmıyorum. şuanı bırakın çalıştığım zamanda bile ailemle aram hiç iyi değildir babamla aynı sofraya oturmak bile istemediğim zamanlar olur.
yaklaşık 2 haftadır evde ne yapılsa ne dense ağır geliyor annem veya babam çalışmadığım süre içinde para vs gibi durumlar için 1 kere bile sormadı bir ihtiyacın varmı diye.
gün boyu yataktan çıkasım gelmiyor mesela dün gece 2 de yatağa girdim 5 6 gibi anca uyuabildim ve iftardan yarım saat önce çıktım yataktan uyanıktım ama yataktan çıkasım gelmiyor.
ve 2 gündür başım inanılmaz derecede ağrıyor.
tam masaya oturduk ezan okunmaya başladı evdesin hiç bişey yapmıyosun diye sesini yükselterek söyledi ne yapmamı istiyosun dedim avizeler silincek dedi ve bağırarak konuşmaya devam etti.öyle zoruma gittiki o an sofrada gözlerim doldu çıkıp gitmek istedim o an evden ama bian düşündüm kaç gün nereye gidecektim.
babam desen ayrı bir dünya geçen akşam işten geldi ufak kutu meyve sularından almış 2 tane aldı balkona geldi sonra içeri gitti annem birini bana verdi sana getirmiş diye o an içimdeki sevinci kelimelerle anlatamam babamdan ilk defa böyle bir hareket görmüştüm şaşırdım ve anlatılmaz derecede mutlu oldum.
derken babam geldi balkona annem sordu meyve suyunun birini onamı getirdin diye yok ben içicem dedi. meyve suyuna elimi bile sürmedim annemin koyduğu yerde kaldı bütün gece
tamam yaşımız büyüdü ama zor günlerinde bile en yakının ailenden destek görmemek çok koyuyor insana param olmuyor arkadaşımdan alıyorum bi yere gidiyoruz ona ödetiyorum neden ailem değilde arkadaşlarım yapıyor diye düşünüyorum bazen gece sabaha kadar yatakta düşünüp duruyorum.
borçlarım ailemin bu durumu çalışmamam hepsi bu konuya bir etkide bulunuyor evet ama sizce ben depresyondamıyım yoksa geçiçi bir durum mu ?
-
Yok hocam depresyon değil,
İşe girip kendi ayakların üzerinde durursan durumlar değişecektir diye düşünüyorum.
Ailenden beklentin olmasın hiç, hiç hemde.
-
Kaan bunu yazdı
Yok hocam depresyon değil,
İşe girip kendi ayakların üzerinde durursan durumlar değişecektir diye düşünüyorum.
Ailenden beklentin olmasın hiç, hiç hemde.
hocam aileden beklentim yok zaten bir günden bir güne çalışırken veya şuanda hiç bir beklentim yok olmayacakta. uzun zamandır kafamdaki ayrı eve çıkma fikri biraz daha şekilleniyor artık
-
Anne'ler babalar çok afedersin tavşan gibi skşyor sonra çocuk oluyor, çocukluk aşamasında bir gelecek planlamıyorlar, allah rızkını verir diyorlar ondan sonra bir meyve suyunu çok görüyorlar...
İlgilenseler belki sporcu olacaktın, ne biliyim jokey olacaktın, başka bir şeylere bağlanacaktın ama yok...
Veriyorlar ekmek peyniri, mal gibi bilgisayar başında yada sokakta sabahtan akşama kadar boş goygoy ile vakit öldürüyoruz...
Ben de eğer ilgilenilseydi bir klüpte voleybol, basketbol veya futbol oynuyordum şimdi...
Bu yaşta gidiyorum halı sahaya hayvan gibi kalecilik yapıyorum, öyle bir alt yapım var ki gerçekten profesyonel sporcu olmayı ilgisizlikten kaçırmışım...
Sonra herkesi TV'den izliyoruz...
Genelde bir yaştan sonra insanlar çocuklarını sevmiyor yıllarca bakmışız da sanki çocuğun birden hacettepe tıp okumuş gibi para kazanıp eve getirmesini bekliyorlar..
Yaparken iyiydi amk.
-
Müridin dediği gibi işe gir çalış hacım, belli bir yaştan sonra anne babasının evinde çalışmadan takılan insanlara iyi gözle hiç kimse bakmaz.
-
Hocam dediğin depresyon değil yetersizlik hissi. Aynı şey benim pederde vardı, işe alınmıyordu, eve para gelmiyordu haciz vs hepsi kapıdaydı resmen avukatlarla yatıp kalkıyoduk ki ne desek ağlıyacka gibi olyuordur, sabahtan akşama kadar kablumbağa yuvası diye tabir ettiğimiz odasından çıkmıyordu. Git bir işe gir bak nasıl aşıyosun bunları.
-
Bence karakter ve aile içi iletişim sıkıntısı var. Bunlar da depresyonu tetikliyor. Aile yapına uygun bir yaşantı sürmediğin ve ailene bağlı kaldığın müddetçe bunun şiddeti azalmaz, artar.
-
Aynı kendi babamı gördüm sanki amk.
Yazdıklarım kendi ailem için geçerlidir hocam yanlış anlama. Çalışmadığım zamanlarda ya laf çarparlardı, ya kavga ederdik, ya beni eziklerdi...
Aslında "çalışmadığım için üzüldüğünü ve çalışıp hayata atılmam gerektiğini" bana bu yollarla anlatmaya çalışıyordu.
Beni düşündüğünün bir göstergesi olarak benimle iletişim kurduğu zamanlarda beni incitecek şeyler söylerdi. Halbu ki bir insan karşısındakini düşündüğünü, ona değer verdiğini böyle göstermemeli.
Ama bakıyorum adam zaten eski toprak, cahil cühela değil hatta yaşıtlarının aksine çoluğu çocuğu sırtında birsürü yükü varken üniversite bile bitirdi, ama içinde bulunduğumuz çağın çok çok gerisinde yaşamış/eğitim alıp karakter kazanmış birisi. Artık birşeyler oturmuş hatta taşlaşmış onda. İçindekileri dışa vurum şekli değişmez artık.
Biz uzay çağında yaşıyoruz, karakterimizi ve kişiliğimizi her zaman çevremizde bulunan yobazların baskısına maruz kalarak veya mahalle baskısına maruz kalarak değil de internette okuyup doğru bulduğumuz şeylerle şekillendiriyoruz. Daha duyarlıyız, hem hayvanlara karşı hem insanlara karşı... Mahallemizde kafa dengi biri olmasa bile internette bizim gibi düşünen birilerini bulup onlarla konuşabiliyoruz böylece iletişim yeteneğimiz de gelişiyor.
Neyin insanları incitebileceğini veya hangi sözlerle insanlara moral verip destek olabileceğimizi kestirebiliyoruz.
Ama çoğumuzun ailesinde bu yetenekler yok. Biraz daha gamsız olmaya çalış hocam. İnsanı en çok en yakın oldukları yıpratır. O yüzden aileni pek takmayacaksın ki erken yaşta yaşlanmayasın.
İşe girip ekonomik özgürlük kazanman şart hocam. En kısa zamanda çalışabileceğin bir yer bul.
-
Noyan bunu yazdı
Anne'ler babalar çok afedersin tavşan gibi skşyor sonra çocuk oluyor, çocukluk aşamasında bir gelecek planlamıyorlar, allah rızkını verir diyorlar ondan sonra bir meyve suyunu çok görüyorlar...
İlgilenseler belki sporcu olacaktın, ne biliyim jokey olacaktın, başka bir şeylere bağlanacaktın ama yok...
Veriyorlar ekmek peyniri, mal gibi bilgisayar başında yada sokakta sabahtan akşama kadar boş goygoy ile vakit öldürüyoruz...
Ben de eğer ilgilenilseydi bir klüpte voleybol, basketbol veya futbol oynuyordum şimdi...
Bu yaşta gidiyorum halı sahaya hayvan gibi kalecilik yapıyorum, öyle bir alt yapım var ki gerçekten profesyonel sporcu olmayı ilgisizlikten kaçırmışım...
Sonra herkesi TV'den izliyoruz...
Genelde bir yaştan sonra insanlar çocuklarını sevmiyor yıllarca bakmışız da sanki çocuğun birden hacettepe tıp okumuş gibi para kazanıp eve getirmesini bekliyorlar..
Yaparken iyiydi amk.
çok doğru söylemişsin hocam benim annemde tutturmuş bir askeriye diye ama benim arkamda destekcim olsalarda gireceğim işte manevi destekleri olsaydı belki iyi bir defans oyuncusu yada iyi bir dj olabilirdim belki daha başka şeyler ama arkamızda manevi desteği yaşamdan büyüdük işte şimdi bizden büyük büyük şeyler bekliyorlar
-
DadasAdam bunu yazdı
Aynı kendi babamı gördüm sanki amk.
Yazdıklarım kendi ailem için geçerlidir hocam yanlış anlama. Çalışmadığım zamanlarda ya laf çarparlardı, ya kavga ederdik, ya beni eziklerdi...
Aslında "çalışmadığım için üzüldüğünü ve çalışıp hayata atılmam gerektiğini" bana bu yollarla anlatmaya çalışıyordu.
Beni düşündüğünün bir göstergesi olarak benimle iletişim kurduğu zamanlarda beni incitecek şeyler söylerdi. Halbu ki bir insan karşısındakini düşündüğünü, ona değer verdiğini böyle göstermemeli.
Ama bakıyorum adam zaten eski toprak, cahil cühela değil hatta yaşıtlarının aksine çoluğu çocuğu sırtında birsürü yükü varken üniversite bile bitirdi, ama içinde bulunduğumuz çağın çok çok gerisinde yaşamış/eğitim alıp karakter kazanmış birisi. Artık birşeyler oturmuş hatta taşlaşmış onda. İçindekileri dışa vurum şekli değişmez artık.
Biz uzay çağında yaşıyoruz, karakterimizi ve kişiliğimizi her zaman çevremizde bulunan yobazların baskısına maruz kalarak veya mahalle baskısına maruz kalarak değil de internette okuyup doğru bulduğumuz şeylerle şekillendiriyoruz. Daha duyarlıyız, hem hayvanlara karşı hem insanlara karşı... Mahallemizde kafa dengi biri olmasa bile internette bizim gibi düşünen birilerini bulup onlarla konuşabiliyoruz böylece iletişim yeteneğimiz de gelişiyor.
Neyin insanları incitebileceğini veya hangi sözlerle insanlara moral verip destek olabileceğimizi kestirebiliyoruz.
Ama çoğumuzun ailesinde bu yetenekler yok. Biraz daha gamsız olmaya çalış hocam. İnsanı en çok en yakın oldukları yıpratır. O yüzden aileni pek takmayacaksın ki erken yaşta yaşlanmayasın.
İşe girip ekonomik özgürlük kazanman şart hocam. En kısa zamanda çalışabileceğin bir yer bul.
dediğin gibi en çok yakın oldukları yıpratır insanları.
-
Anlattıklarına bakılırsa buz gibi depresyon hocam.
İçinde bulunduğun şartlar seni üzüyor, kapana kısılmış gibi hissediyorsun, buna karşın ailen senin bu halini anlamayacak kadar kendi düzeninde yaşıyor ( onlara da suç bulma lütfen hayat böyle).
Ailenle konuş aklına takılan konuları sen söylemeyince onlar keşfedemeyecekler belli. ( Birbirinizin karakterini artık ezberlediğiniz için bu fikir bile sana parlak gelmeyebilir, konuşmak bile istemiyor olabilirsin )
Ama birden bodosloma girme yavaş yavaş kibar kibar söyle. Eminim onlar da sana hak vereceklerdir.
Biraz sosyal çevre ve para edinebilmen seni ve duygusal durumunu olumlu yönde etkileyecektir.
Ayrıca çok çok uyuduğun için başın ağrıyordur, yine çok uyuduğun için basit bir şeye bile aptal aptal düşünerek anca karar verebiliyor olabilirsin.
Depresif halin hiçbir şey yapmak istemeyişin seni uyumaya yönlendiriyor. Çünkü düşüncelerin hep negatif, negatif düşününce de her şey çile-acı verici gibi geliyor, bu yüzden hiçbir şey düşünmediğin uyku zamanını bir çözüm-bir terapi olarak görüyorsun.
Hayata bakış açını değiştirmen ve bulunduğun şartlar düzleminden kurtulman lazım.
Umarım şansın yaver gider ve zaman kaybetmeksizin bir an önce umut ettiğin şeylere erişirsin.
AnaMuhalefet tarafından 26/Haz/16 23:41 tarihinde düzenlenmiştir
Kısayol
Şikayet
Özel Mesaj
Alıntı yap
Cevapla